09 juni 2014 - maandag - het vervolg

Vanmiddag heb ik een uur getraind en we (Sonja, Anke, Vera, Ananda en ik) hebben onze eerste zanglessen gehad. Dat was me toch leuk!
Maite Olivares is onze docente en zij zingt prachtig. Ik kreeg dikke tranen in mijn ogen toen zij de eerste copla van de Sevillanas voorzong en iedereen had een brok in de keel.

De vrijdaggroep gaat vanaf morgen op een ander tijdstip dansen, want de bijgevoegde dames in hun groep hebben een ander niveau. Het was wel even slikken, want om 09.30 uur te moeten beginnen met dansen, is niet heel fijn. Daarentegen zijn ze om 11.30 uur klaar en hebben dan tot 16.30 uur de tijd om wat anders te doen.

Correctie op voorgaand verslag: Sonja, Anke, Ineke en Marieke zijn gisteren naar Casa de la Memoria geweest. Zal wel aan de warmte hebben gelegen, want alcohol drink ik pas ’s avonds, haha.

Anke had toch weer een verhaal…. Als ze weer terug is in Nederland moet ze het zelf maar vertellen, want het is bijna niet uit te leggen  in ’t kort: bij binnenkomst moesten Anke en Sonja de trap op naar boven, werd de deur achter hen gesloten en waren direct omringd door duisternis, geen streepje licht te bekennen! Anke probeerde de laatste trede te vinden, maar was al boven! Zie je het voor je? Sta je met je ene been in het luchtledige te trappen als een paard, hahaha! Ik zit nu weer te grinniken hierom, terwijl ik het schrijf. Vervolgens probeerde Anke het de toegang tot het balkon te vinden, en stond tegen een muur te zoeken, want dat bleek precies aan de andere kant te zijn. Eerst naar het toilet gaan voordat Anke gaat vertellen, hoor!

We hebben deze keer niet samen gegeten, want de flamencoshow-gangers hebben ergens anders een hapje gegeten, Vera en Ananda op het terras ernaast (was trouwens supergoed) en Brenda, Jose en ik bij Coral de Esquivel wat tapas.

Ananda is trouwens geslaagd voor een mooie flamencorok den ook dansschoenen en Vera heeft de perfecte Senovilla schoenen gevonden, maar (nog) niet de kleur. Morgen wordt een paar zwarte schoenen vanuit een ander filiaal naar hier gebracht. Ook voor Brenda trouwens.
Ik heb tot nu toe pech, want ik wil alleen nog maar het merk Senovilla hebben, met een cubanohak van hout, dus dat is lastig. Wie weet in een andere zaak nog.

Tot 24 uur hebben we op het terras gezeten, luisterend naar flamencogitaar en zang. Daarna naar de overkant gegaan om nog een laatste drankje te doen.

Het was weer een leerlzame en gezellige dag!